Железото е нутриент, есенцијален за животот. Телото на возрасен човек содржи околу 3 до 5 грама елементарно железо, главно во состав на макромолекулите - хемоглобин и миоглобин. Овие два протеини играат круцијална улога во системскиот транспорт на кислородот преку крвта - циркулацијата и неговата доставка во мускулните клетки.

Железото (Fe со атомска маса 55,85 Da, атомски број 26) се наоѓа во оксидациони состојби од -2 до +6. Во живите биолошки системи, вклучувајќи го и човечкото тело најмногу е присутно феро (Fe2+) и фери (Fe3+) хемиската форма. Редокс хемиските реакции на интерконверзија меѓу двете оксидациони состојби на железото се есенцијални за извршување на неговите  физиолошки функции во организмот. Хемиските комплекси на железото со азотот се присутни во порфиринскиот прстен на
хемот, а со сулфурот, формираат железо-сулфурни кластери. Железото е од суштинско значење за транспорт на кислородот (преку хемоглобинот) и за депонирање телесни резерви на железо (во облик на миоглобин) и е вклучен во многубројни метаболни
патишта и ензимски реакции како катализатор.

Хем ензимите се есенцијални за редокс реакциите на бројни цитохроми, додека кластерите на железо-сулфур се вклучени во митохондријалниот енергетски метаболизам и ензимските активности на оксидоредуктазата. Железо е исто така кофактор во различни ензими кои не содржат хем. Диететското хем железо најчесто по потекло е од природни извори, во форма на хем протеини (најмногу миоглобин и хемоглобин) присутно во животинските ткива.

Најчести извори на природно нехемско железо присутни во храната се соединенија со ниска молекуларна тежина како железен цитрат, фосфат, фитат, оксалат и хидроксид и некои не-хемски железни протеини како што е феритинот.